Ultimatum

Mevrouw B.,

Nu is het zover. De laatste druppel. Het gesprek dat U met het personeel heeft gehad die donderdag heeft geen enkele zin gehad. Sterker nog, het lijkt wel erger te zijn geworden hier op de vloer.

De afgelopen dagen, zaterdag, zondag, heb ik weer geen enkele zorg gehad. Afgesproken dagtaken worden gewoon niet gedaan zonder mededeling. De Thuiszorg hulp doet vele taken die het M. personeel gewoon hoort te doen. En als ik dan vandaag beneden ga vragen waarom ik geen zorg meer krijg, kijkt men mij zeer verbaasd aan en zegt "wat voor zorg?", zo van "jij hebt toch geen zorg nodig?".

En nu ben ik het zat. Ik gef U bij deze een officieel ultimatum. Als nu niet binnen een week de zorg goed verloopt ga ik de inspectie van volksgezondheid inschakelen, want dit gaat zo niet langer. Ik zal deze week niet meer zeuren, maar als volgende week maandag 13 juli niet de gewone zorgtaken vlekkeloos verlopen, dan ga ik naar de inspectie. Heeft U enig idee hoe het is om afhankelijk te zijn van zorg, maar daar iedere dag m te moeten vragen? Ik ben op de M. komen wonen omdat hier meer zorg zou zij. Dat is er niet. Ik neem het O. zeer kwalijk dat dit wel voorgespiegeld is, maar niet geleverd wordt. We hebben alles geprobeerd, maar nu ben ik het zat. Die opmerking van net met vragende blikken "wat voor zorg? " waren de druppel. Eén week en anders mag de inspectie hier eens gaan induiken.

Maarten Meulendijks

P.S. Inmiddels is wel iemand langs geweest om de dagtaken uit te voeren, maar weer met twee opmerkingen die ik niet meer wil horen vanaf volgende week maandag: a) is de schoonmaker niet geweest (oftewel: zuchtend, dan moet ik dus de prullenbak legen, zucht)? en b) ja ik kon er niet in want ik had de sleutel niet (is niet waar, maar de sleutel ligt beneden en ze hebben geen zin om die op te halen).